Huis SonneveldHuis Sonneveld

Modern wonen had voor mevrouw Sonneveld ook met status te maken. Ze was gevoelig voor luxe; als zij uitging droeg zij steevast een paar sieraden, een lange mantel liefst met bontkraag en een hoed met een speld.

Het gezin Sonneveld bestond uit Albertus Sonneveld, een van de directeuren van de Van Nelle fabriek in Rotterdam, zijn vrouw Gésine Sonneveld-Bos en hun dochters Puck en Gé.

Puck, de oudste dochter van de familie, was 19 jaar toen de Sonnevelds verhuisden naar dit huis. Zij kreeg de grootste van de twee dochterslaapkamers met een riant terras, dat alleen vanuit haar eigen kamer toegankelijk was.

In de woonkamer van Huis Sonneveld, zowel bij de bank, de open haard als op het bureau van mevrouw Sonneveld, liggen verschillende tijdschriften en een Algemeen Handelsblad uit 1933.

In de zomer van 1935 vertrok Puck voor een klein jaar naar Amerika. Daar logeerde ze bij contacten van haar vader: bij de familie Kennedy en de familie Max Miller in Paducah, Kentucky. Kennedy leverde onversneden tabak aan de Van Nellefabriek.

Net als Puck koos Gé zelf een kleur voor haar slaapkamer: het werd geel. Gé (of eigenlijk Gesine), de jongste dochter, werd geboren op 16 december 1920 en was dus dertien toen ze in Huis Sonneveld kwam wonen. 

De garage bood plaats aan twee auto’s. Meneer Sonneveld bezat een Plymouth de luxe, die hij later inruilde voor een Chevrolet. Mevrouw Sonneveld reed in een Packard convertible.

Nederland speelde internationaal gezien geen rol van betekenis in de ontwikkeling van modetrends. Frankrijk was van oudsher toonaangevend als het om mode ging. Onder invloed van de film raakte Amerika vanaf de jaren twintig steeds meer in opkomst.

Waar nu het Nieuwe Instituut staat lag vroeger het Land van Hoboken. De Sonnevelds lieten aan de rand van dit landgoed hun nieuwe huis bouwen, op een strook grond die bestemd was voor een klein villapark.

Op het kastje boven het bed van Gé, de jongste dochter van de familie Sonneveld, ligt een exemplaar van ‘Pommie’ (1934) met ‘tekst en platen van Rie Cramer’. We kunnen niet met zekerheid zeggen of Gé, die rond de oplevering van Huis Sonneveld een jaar of dertien was, dit boek daadwerkelijk heeft gelezen.

De keuken van Huis Sonneveld is van allerlei moderne gemakken voorzien. Eigenlijk ging alleen het koken zelf nog ‘ouderwets’. Tegenover de keukentafel staat een gasfornuis met vier gaspitten en twee ovens.

Tijdens de maandenlange afwezigheid van haar man zwaaide mevrouw Sonneveld de scepter over het huishouden, dat door twee dienstbodes werd verricht.