Huis Sonneveld
In Huis Sonneveld zijn maar liefst 12 telefoontoestellen: twee voor de openbare telefonie en tien huistoestellen. Omdat het telefoonverkeer binnenshuis helemaal gescheiden was van het openbare telefoonnet, zijn er in de ouderslaapkamer twee apparaten naast elkaar: een om in huis te bellen, en een om naar buiten te bellen.
In de jaren dertig was een aansluiting op het openbare telefoonnet een vrij kostbare zaak. De aansluiting kostte bijna 100 gulden per jaar en vanzelfsprekend kwamen daar de gesprekskosten nog bovenop. Voor de Sonnevelds hoorde de telefoon echter volop bij het moderne leven. Mijnheer Sonneveld moest bovendien dag en nacht bereikbaar zijn voor zijn handelscontacten in onder meer Amerika. Huis Sonneveld was dan ook van meet af aan aangesloten op het net.
Er was nog geen sprake van een standaardisatie van telefoonverkeer. Aanbieders van telefonie waren in eerste instantie lokale, particuliere initiatieven. In Rotterdam werd het telefoonnet nog door de gemeente geëxploiteerd. Dit gold ook voor bijvoorbeeld Amsterdam en Den Haag. Alle andere netten waren gaandeweg door de Staat der Nederlanden overgenomen, maar het zou tot eind jaren dertig duren voor het gehele telefoonverkeer gestandaardiseerd en genationaliseerd zou worden in het Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie (PTT).
Rotterdam had in die tijd wel al een geautomatiseerde centrale, zodat men gebruik kon maken van een kiesschijf. Dit gold overigens wel alleen voor gesprekken binnen Rotterdam. Voor alle overige gesprekken moest de verbinding nog door telefonistes tot stand gebracht worden.
De telefoontoestellen behoren tot de weinige producten waaraan je duidelijk kunt zien dat het interieur van Huis Sonneveld nog voor de tweede Wereldoorlog tot stand kwam. De keuze voor het type telefoon was voor abonnees van het openbare net nog uiterst beperkt. De gemeente Rotterdam had een contract afgesloten met de firma Ericsson, wat betekende dat alle apparatuur ook daar gekocht moest worden. Het nogal ouderwets ogende toestel op het bureau van de heer Sonneveld is door Ericsson vervaardigd. De moderner ogende huisinstallatie bestond uit zwarte wandmodellen en zwarte en witte tafelmodellen van de firma Siemens & Halske. Die modellen behoorden in 1933 tot het nieuwste van het nieuwste.