Jaap Bakema Study Centre
Het Nederlands Structuralisme vormt een van de belangrijkste bijdragen van Nederland aan de moderne architectuur van de tweede helft van de twintigste eeuw. Het is een stroming in de architectuur die eind jaren ‘50, begin jaren ‘60 afstand nam van de technocratische planning waarmee de naoorlogse wederopbouw van het land ter hand werd genomen. In plaats daarvan vroeg het ruimte voor de poëtische en emotionele kanten van de architectuur om zo tot een volwaardig menswaardige leefomgeving te komen. De relatie tussen de ruimtelijke configuratie en gebruikspatronen vormde de motor voor een nieuw vocabulaire. Veel structuralistische gebouwen zijn experimenteel in een poging om tot een sociale ruimte te komen die openstaat voor spontane ontmoeting en menselijke interactie.
Het archief van Het Nieuwe Instituut bevat werk van bekende en minder bekende architecten uit deze stroming, onder wie Piet Blom, Theo Bosch, Gert Boon, Paul de Ley, Joop van Stigt, Hans Tupker en Jan Verhoeven. Ook verwierf Het Nieuwe Instituut vanaf 2014 het archief van Herman Hertzberger, een van de belangrijkste protagonisten van het structuralisme. Inmiddels behoort het structuralisme tot jong erfgoed en wordt onderzoek naar de cultuurhistorische waarde van deze stroming gedaan.
