Collecting OtherwiseCollecting Otherwise

Je kunt de Etherpad van Collecting Otherwise hier gebruiken en raadplegen. Ons zusterproject Feminist Design Strategies heeft ook een eigen Etherpad, die je hier kunt inzien.

In ons Etherpad verbinden we verhalen uit de collectie met elkaar. De verhalen dienen als uitgangspunten voor reflectie en onderzoek, en worden gekoppeld aan theorieën over het ontrafelen van de nationale collectie. De teksten die daaruit voortkomen worden geschreven door meerdere auteurs en vormen zowel een officieel rapport als een levend archief van het gedane onderzoek. Door middel van annotaties, uitgelichte punten, doorhalingen, commentaren en discussies in het document krijgt het onderzoek van de werkgroep Collecting Otherwise de vorm van een doorlopend gesprek.

Als openbaar onderzoeksinstrument is Etherpad niet alleen een communicatiemiddel, maar nodigt het ook uit tot gesprekken over en toevoegingen op de bestaande inhoud. Daardoor wordt het een almaar uitdijend document, dat continu werk in uitvoering blijft.

Het netwerk van degenen die bijdragen aan onze Etherpad is internationaal en interdisciplinair. Deze meerstemmigheid wordt versterkt door het feit dat elke gebruiker een andere kleur gebruikt. Dit collectieve schrijfproces verdoezelt meningen niet, maar schenkt ze juist aandacht, om zo samenwerking te versterken.

Aarzel niet om je gedachten of aanvullend onderzoek, referenties en notities toe te voegen, rekening houdend met de vele stemmen uit het verleden, het heden en de toekomst. Alleen op deze meerstemmige en collectieve manier kunnen we op een andere manier verzamelen. Collecting Otherwise.

15 december 2020

Tijdens de eerste bijeenkomst maken de leden van de werkgroep kennis met elkaar en met Collecting Otherwise. Voorafgaand aan het overleg ontvangen ze een boekje met een overzicht van de casestudy's. De belangrijkste doelstellingen en te bestuderen casussen worden gepresenteerd. We willen het archief anders benaderen, met zorg en precisie.

Collecting Otherwise is een van de pilotprojecten die integraal onderdeel van het instituut zijn geworden en die huidige en toekomstige praktijken definiëren; dit aan de hand van vragen rond begrippen als de kopie, de waarde van het archief, de digitalisering van content en netwerken van archieven. Door de collectie opnieuw te bekijken, verzamelen op een andere manier.

Bij het uitwerken van de casestudy's is de toon er een van het luisteren naar beelden, het verbinden van lijnen en het lezen van contexten. De archieven kunnen worden onderverdeeld in archieven die nog worden verworven, archieven die pas ontdekt zijn en waarin zich nieuwe gesprekken ontvouwen, en archieven van zaken die niet contextueel, maar individueel worden verteld.

De leden maken onmiddellijk kritische opmerkingen over het archief en de inhoud ervan. In reactie hierop wijst lid en curator Hetty Berens erop dat het archief van Berlage een interessant document is om vanuit dit perspectief te herbeoordelen. We kunnen ons afvragen waarom hij in Nederlands-Indië was, en hoe we naar de beelden in zijn archief moeten kijken – vooralsnog ontbreken in het archief manieren om ermee om te gaan, en blijven zulke beelden alleen over als objecten die worden gezien door buitenstaanders, exotismen. De groep bespreekt het idee om museale objecten te dekoloniseren.

Tijdens de volgende stap – advies over beleid en verwerving – wordt gekeken naar de noodzaak om nieuwe labels en andere objecten te bedenken die een collectie betekenisvol maken, namelijk door onze eigen tijdlijnen en mondelinge geschiedschrijving te creëren.

Tot slot introduceert werkgroeplid Harriet Rose Morley het concept van een archivale ‘care rider', gebaseerd op de rider, een 'verlanglijstje' van een artiest, waarop staat welke technische faciliteiten, eten, drinken en andere zaken er allemaal aanwezig moeten zijn rond een optreden. De rider is een document aan de hand waarvan je kunt laveren door onzekerheden, behoeften en verlangens in relatie tot instellingen; waarin je angsten, beperkingen en neurodiversiteit kunt delen. Dat werkt als een soort contract om eventuele aannames, twijfels of gaslighting op te helderen.

Al vanaf het begin zorgt de open toon ervoor dat de leden zich op hun gemak voelen en tegelijkertijd enthousiast worden.

Gaan van informele annotaties naar formelere uitingen die klaar zijn voor presentatie, is een van de vele manieren waarop dit project kwesties, die zijn vastgesteld in de Rijkscollectie voor Nederlandse Architectuur en Stedenbouw, wil blootleggen en bediscussiëren.

Tussentijdse Krant, 1 januari 1984

Pagina 2-3: Een verslag van de Nationale Netwerkdag, gehouden op 26 november 1983. Het is interessant om te zien hoe netwerkleden meteen kritiek uiten. Zo zou een teveel aan agendapunten betekenen dat er weinig tijd overblijft voor discussie, waardoor sommige mensen zich te passief voelden. De meeste reacties zijn echter positief en inspirerend. De aanwezigen krijgen nieuwe energie door de bijeenkomsten (iets wat we ook hoorden bij de twee openbare bijeenkomsten van Thursday Night Live!) Er is ook een informatiemarkt, waarbij er in het schema tijd is gereserveerd voor spontane initiatieven. Maar dit komt niet van de grond zoals verwacht, dus gaan sommigen naar huis. Tijdens de plenaire slotbijeenkomst vindt er een ondertekening en enkele discussies plaats. Daaruit komen ideeën naar voren als het opzetten van een collectieve tuin samen met vrouwen met een migratieachtergrond.

Een ander punt van kritiek is dat door het brede scala aan onderwerpen de discussies soms oppervlakkig of chaotisch verlopen. Het eerste doel van de dag was volgens de organisatie "het samenbrengen van zoveel mogelijk vrouwen die op de een of andere manier betrokken zijn bij of geïnteresseerd zijn in huisvesting en bouw". Het doel was "informatie uitwisselen, contacten leggen, initiatieven ontwikkelen en energie opdoen". Sommige vrouwen zijn verrast en geïnspireerd door wat de bijeenkomst teweegbrengt, bijvoorbeeld door bouw in verband te brengen met "macht en politiek". Het tweede doel was het "inventariseren van vragen en wensen, kijken hoe krachten gebundeld kunnen worden en wat de taken van een landelijk steunpunt zouden kunnen zijn." Er is veel vraag naar adressen, vervolgdagen en een informatieve krant, publicatie of magazine. De organisatie is heel blij dat dit nog maar het begin was en dat ze veel mensen voor het de Nationale Netwerkdag hebben weten te interesseren.