New StoreNew Store

Black Marble stelt een nieuwe toekomst voor waarin wij, als consumenten, onze eigen energievoorraad aan moeten spreken als we meer licht willen hebben. Maar als we naar de bijzondere eigenschappen van duisternis kijken, hoeveel licht hebben we dan eigenlijk nodig? Het duister zorgt voor een gezellige sfeer, bereidt ons voor om te gaan slapen, stoort dieren niet en verbruikt geen energie. Dit zijn natuurlijke eigenschappen waar zowel mensen als meer-dan-mensen profijt van hebben.

De twee lichtinstallaties van Black Marble verlichten de ruimte en maken de duisternis zichtbaar. De intensiteit is niet statisch maar wordt op dynamische wijze bestuurd en door lichtbronnen van bezoekers in te zetten. Zodoende wordt er minder energie en materiaal verbruikt. “Gravures met verwijzingen naar de maan, een symbool van het ongerepte landschap, zijn in afgedankte glasscherven geëtst, die in geschuurde oude balken zijn geplaatst.” In één installatie worden de gravures verlicht door afgedankte elektronica; in een andere installatie worden bezoekers gevraagd gebruik te maken van de zaklampfunctie van hun smartphones.

Omdat het menselijk oog zich automatisch aan licht en donker aanpast, ben je je niet direct bewust van de geleidelijke veranderingen en wordt het tevens duidelijk dat we niet zoveel licht nodig hebben. “De lichtinstallaties zijn functioneel en stellen tegelijkertijd kwesties als overconsumptie en lichtvervuiling aan de orde.”

Om Black Marble te kunnen beleven moet je het contrast tussen licht en duisternis kunnen zien. Daarom kun je alleen na zonsondergang (en dus pas vanaf 17.00 uur) meedoen aan dit interactieve project.

Ontwerper Arnout Meijer beschouwt duisternis niet als een gebrek aan licht, maar als een kwaliteit op zich. Duisternis is noodzakelijk voor het menselijke bioritme, creëert een gezellige sfeer en zorgt voor rust. Voor veel dieren, waaronder vleermuizen, motten, vossen en herten, is een donkere nacht van essentieel belang. Lichtvervuiling kan (dier)gedrag en hele ecosystemen verstoren.

De titel van de installatie, Black Marble (ofwel “Zwarte Knikker”) is een woordspeling op “Blue Marble,” (“Blauwe Knikker”) de bijnaam die aan de Aarde werd gegeven nadat de bemanning van de Apollo 17 op 7 december 1972 de inmiddels beroemde foto op ongeveer 29.000 kilometer afstand van de Aarde nam. Verlicht door de zon lijkt de Aarde inderdaad net een zwevende blauwe bol. De andere kant van de Aarde, die in duisternis gehuld was, was echter zwart.

Het werk van Arnout Meijer vormt een verkenning van de fysieke en filosofische aspecten van de menselijke waarneming. Wat wij zien, of denken te zien, is geen uitkomst van een grondige analyse of een feitelijke weergave van de wereld. Het is een afspiegeling waarvoor we ons baseren op wat we eerder ervaren hebben. In het functioneren van onze perceptie is gezichtsbedrog dan ook geen uitzondering op de regel van objectieve zintuiglijke waarneming; het is juist de zinsbegoocheling van optische effecten die de werkelijkheid zoals wij die zien vormgeeft. Meijer richt zijn praktijk in rond de relatie die werkelijkheid en illusie met elkaar aangaan in zowel ons gezichtsvermogen als onze cultuur.