Collecting Otherwise

Hoe kunnen erfgoedinstellingen reageren op de urgentie van het bewaren dat door gemeenschapsarchieven naar voren wordt gebracht, en tegelijkertijd in een wederzijds leerproces blijven? Hoe kunnen we deze gemeenschappen duurzaam verbinden met de instellingen die de collecties (mede) zullen bewaren?

Academische en institutionele manieren om erfgoed te verzamelen zijn over het algemeen gebonden aan inflexibele normen. Er ontstaat een frictie wanneer ze worden opgelegd aan gemeenschappen die ofwel voor zichzelf willen verzamelen ofwel een andere verantwoordelijkheid willen dragen bij het bewaren van hun nalatenschap. Dit vraagt om een groter bewustzijn van de positionaliteit van erfgoedinstellingen, wat kan gebeuren door gelijkwaardige, gedecentraliseerde relaties met deze gemeenschappen te beheren, waardoor ze een grotere onafhankelijkheid van 'institutionele' werkwijzen krijgen en zelf de ruimtes bepalen van waaruit ze 'toegankelijk' worden gemaakt. Hoe kunnen erfgoedinstellingen reageren op de urgentie van het beheer die door gemeenschapsarchieven naar voren wordt gebracht, en tegelijkertijd in een positie van wederzijds leren blijven? Hoe kunnen we deze gemeenschappen duurzaam verbinden met de instellingen die de collecties (mede) zullen bewaren?

Het Nieuwe Instituut kiest in haar recente collectiebeleid Rethinking the Collection voor een actievere benadering bij het verwerven van archieven en het benaderen van donateurs in dit proces. Dit betekent dat de schenkers en gemeenschappen bij de verwerving van archieven worden betrokken en een plan van toegankelijkheid wordt voorgesteld. In deze actieve acquisitievorm speelt de Archival Care Rider als instrument en routekaart een rol bij de onderhandelingen over de voorwaarden van verwerving en activering van het verworven archief.

Deze voorwaarden kunnen overlappen en uiteenlopen tussen donoren, institutionele actoren en gemeenschappen. Hier moet rekening worden gehouden met tijd-, budget- en arbeidsbeperkingen, en met de kansen voor betrokkenheid tussen partners in de ACR.

De Archival Care Rider, hierna ACR, is een format-in-voortgang dat is ontwikkeld rond het pas verworven Vrouwen Bouwen Wonen netwerkarchief (Collectie Het Nieuwe Instituut) in zijn huidige status als Collecting Otherwise casus. Collecting Otherwise stelt voor de collectie en de praktijk van het verzamelen en archiveren te lezen vanuit een perspectief dat aansluit bij de huidige maatschappelijke veranderingen. Daartoe richt het zich op de ontwikkeling van alternatieve methodologieën voor de verwerving, classificatie en distributie van erfgoed. Vanuit Vrouwen Bouwen Wonen als specifieke casus en kernreferentiepunt, is het de bedoeling meer algemene beschouwingen over de praktijk van actieve verwerving op te halen. De lessen van het ACR worden gepositioneerd binnen de selectie- en ontsluitingsprocedures van het collectiebeleid van HNI Erfgoed, Rethinking the Collection.

De Archival Care Rider kan worden opgevat als een document dat de behoeften, verwachtingen en verantwoording schetst bij het aangaan van een archiefverwervingsrelatie tussen een instelling/vertegenwoordiger en een schenker. Door de Archival Care Rider als actief acquisitieformat toe te passen binnen het archiefbeleid, voorkomen we 'aannames' en zorgen we voor betere communicatie en duidelijkheid. In de toekomst zien we dat instellingen de rol van luisteraar/deelnemer op zich nemen, een bron van informatie en advies voor donoren en gemeenschappen. Het ACR beoogt een kwalitatieve aanvulling te zijn op het actieve acquisitieformat waarbij het archiefproces meer collectief wordt benaderd en in gezamenlijkheid met de donateurs, institutionele partners en aangrenzende gemeenschappen de behoeften worden geschetst van de personen, objecten en relaties die betrokken zijn bij een acquisitietraject. Het ACR biedt een methode voor de zorg voor het archief en functioneert als een instrument dat praktisch kan worden toegepast door leden van de instelling en de omringende gemeenschap.

Het concept en het begrip 'Archival Care Rider' komt voort uit de 'Care Rider' die Harriet Rose Morley introduceerde in de maandelijkse bijeenkomsten van de Collecting Otherwise Working Group, voortkomend uit Care Riders. Care Rider kan ook worden aangeduid als Access Documents. De term 'Care Rider' werd aan Harriet geïntroduceerd door Staci Bushea en Miriam Wistreich tijdens een 'Care Rider'-workshop. De term is sindsdien overgenomen en uitgewerkt binnen verschillende contexten zoals collectieve ruiters, en nu het ACR. het eerder door ‘disability activists’ (activisten die zich inzetten voor de rechten van mensen met een beperking) ontwikkelde ‘Toolkit for Cooperative, Collective, & Collaborative Cultural Work’ (Institute for Expanded Research). Toen het concept van de 'Care Rider' aanvankelijk werd geïntroduceerd bij de Collecting Otherwise Working Group, was het een manier om de behoeften van een specifiek individu/gemeenschap in een instituut - in dit geval het Nieuwe Instituut en meer in het bijzonder binnen onze werkgroep - te inventariseren en er duidelijk ruimte voor te maken. De 'Care Rider', als een collectief erkend en aangewend document, kan een manier zijn om gesprekken op gang te brengen over wat het betekent om ‘zorg te dragen’ voor een individu of collectief', waarbij onderwerpen aan de orde komen die noodzakelijk zijn om te benaderen maar vaak terzijde worden geschoven bij het opbouwen van werkomgevingen voor samenwerking. Deze kunnen variëren van arbeidsomstandigheden tot neurodivergentie, expressie en communicatie van persoonlijke omstandigheden.