MVRDVHNIMVRDVHNI

In een omgeving die doet denken aan een architectenbureau, waar werk altijd in uitvoering is, begint de tentoonstelling met een introductie op MVRDV. Aan de hand van een selectie objecten wordt een veelheid aan verhalen achter bekende projecten verteld door opdrachtgevers, voormalige stagiaires, medewerkers en de oprichters van het bureau zelf. In de daaropvolgende ruimte vertelt MVRDV haar eigen geschiedenis aan de hand van drie centrale thema's: 'Green', 'Human' en 'Dream'. Het Nieuwe Instituut reageert daarop met vijf 'dwarsdoorsneden' die vervolgens andere inzichten naar voren brengen over het verleden en heden van het bureau.

Uitkijkend op een van MVRDV's meest recente projecten - het Depot Boijmans Van Beuningen - toont het laatste deel zes digitale instrumenten die speciaal voor deze tentoonstelling zijn ontwikkeld om de voornamelijk digitale inhoud van het archief te ontsluiten. Ze tonen de mogelijkheden om archieven nieuw leven in te blazen en daarmee te speculeren op nieuwe scenario's voor de toekomst.

Het MVRDV-archief werd in 2015 verworven door de Rijkscollectie voor Nederlandse Architectuur en Stedenbouw in Het Nieuwe Instituut en omvat de eerste vierhonderd projecten van het bureau. Deze nemen in totaal 76 meter aan archiefstellingen in met daarin onder meer tekeningen, schetsen, maquettes, correspondentie, foto's en tijdschriften, maar ook 3,62 TB aan digitale data. In al dat materiaal liggen verhalen besloten. Het Nieuwe Instituut heeft voor deze tentoonstelling enkele van de minder zichtbare makers van deze projecten uitgenodigd om hun ervaringen te delen, van opdrachtgevers en ingenieurs tot voormalige werknemers en stagiaires van MVRDV. Hun opgenomen mondelinge geschiedenissen worden toegevoegd aan het archief en daarmee aan de geschiedschrijving van het bureau.

Het archief bevat honderden maquettes gemaakt van blauw schuim. Dit is een door architecten veel gebruikt materiaal omdat het zich goed leent om eenvoudige vormen uit te snijden en deze te stapelen en te ordenen tot complexe volumes. Voor de WoZoCo's, MVRDV's eerste woongebouw, arriveerden de architecten in 1994 op het kantoor van de opdrachtgever met een schoenendoos vol mogelijke composities voor de honderd woonzorgunits in Amsterdam. Een van die composities was een raster van torentjes, dat de opdrachtgever per ongeluk horizontaal op tafel legde en dat zo de basis vormde voor het ontwerp met uitkragende woningen dat uiteindelijk is gebouwd.

De gebouwen van MVRDV kunnen vaak worden gelezen als data en diagrammen die vertaald zijn in een architectonisch gebaar. In de nasleep van een golf van deregulering en privatisering die plaatsvond in de jaren negentig, kregen architecten steeds vaker te maken met complexe sociale, economische en politieke vraagstukken die voorheen voornamelijk een zaak van de overheid waren. In reactie hierop introduceerde MVRDV simpele diagrammen en omvangrijke 'datascapes' voor het visualiseren van de complexe informatie, afkomstig uit bijvoorbeeld programmatische eisen, bouwvoorschriften of plaatselijke demografische gegevens. Die datascapes leidden vervolgens tot een veelheid aan ontwerpen. Zo leverde een dergelijk script voor het Silodam woningbouwproject in Amsterdam 157 unieke appartementen op, gestapeld tot een kleurrijk blok van tien verdiepingen.

Weelderige bomen, een helderblauwe lucht en modieus geklede mensen: MVRDV wint prijsvragen en projecten met wat ze zelf de 'happiness filter' noemen. De hier getoonde selectie belicht de objecten, menselijke figuren en hun bezigheden die MVRDV in haar fotorealistische visualisaties gebruikt om opdrachtgevers, media en publiek te verleiden. Voorheen knipte MVRDV deze beelden uit lifestylemagazines. Inmiddels gedigitaliseerd, duiken ze nog steeds op in beelden van MVRDV's meest recente projecten.

Het MVRDV-archief werd in 2015 verworven door de Rijkscollectie voor Nederlandse Architectuur en Stedenbouw in Het Nieuwe Instituut en omvat de eerste vierhonderd projecten van het bureau. Deze nemen in totaal 76 meter aan archiefstellingen in met daarin onder meer tekeningen, schetsen, maquettes, correspondentie, foto's en tijdschriften, maar ook 3,62 TB aan digitale data. In al dat materiaal liggen verhalen besloten. Het Nieuwe Instituut heeft voor deze tentoonstelling enkele van de minder zichtbare makers van deze projecten uitgenodigd om hun ervaringen te delen, van opdrachtgevers en ingenieurs tot voormalige werknemers en stagiaires van MVRDV. Hun opgenomen mondelinge geschiedenissen worden toegevoegd aan het archief en daarmee aan de geschiedschrijving van het bureau.

Het archief bevat honderden maquettes gemaakt van blauw schuim. Dit is een door architecten veel gebruikt materiaal omdat het zich goed leent om eenvoudige vormen uit te snijden en deze te stapelen en te ordenen tot complexe volumes. Voor de WoZoCo's, MVRDV's eerste woongebouw, arriveerden de architecten in 1994 op het kantoor van de opdrachtgever met een schoenendoos vol mogelijke composities voor de honderd woonzorgunits in Amsterdam. Een van die composities was een raster van torentjes, dat de opdrachtgever per ongeluk horizontaal op tafel legde en dat zo de basis vormde voor het ontwerp met uitkragende woningen dat uiteindelijk is gebouwd.

De gebouwen van MVRDV kunnen vaak worden gelezen als data en diagrammen die vertaald zijn in een architectonisch gebaar. In de nasleep van een golf van deregulering en privatisering die plaatsvond in de jaren negentig, kregen architecten steeds vaker te maken met complexe sociale, economische en politieke vraagstukken die voorheen voornamelijk een zaak van de overheid waren. In reactie hierop introduceerde MVRDV simpele diagrammen en omvangrijke 'datascapes' voor het visualiseren van de complexe informatie, afkomstig uit bijvoorbeeld programmatische eisen, bouwvoorschriften of plaatselijke demografische gegevens. Die datascapes leidden vervolgens tot een veelheid aan ontwerpen. Zo leverde een dergelijk script voor het Silodam woningbouwproject in Amsterdam 157 unieke appartementen op, gestapeld tot een kleurrijk blok van tien verdiepingen.

Weelderige bomen, een helderblauwe lucht en modieus geklede mensen: MVRDV wint prijsvragen en projecten met wat ze zelf de 'happiness filter' noemen. De hier getoonde selectie belicht de objecten, menselijke figuren en hun bezigheden die MVRDV in haar fotorealistische visualisaties gebruikt om opdrachtgevers, media en publiek te verleiden. Voorheen knipte MVRDV deze beelden uit lifestylemagazines. Inmiddels gedigitaliseerd, duiken ze nog steeds op in beelden van MVRDV's meest recente projecten.