Zoöp-observatie: padenstructuurZoöp-observatie: padenstructuur

Met mijn gloednieuwe bosmaaier voor de eerste maal dit jaar de tuin gemaaid. De bedoeling is dat de begroeiing langs de gravelpaden in De Nieuwe Tuin laag gehouden wordt, zodat de formele looproute goed zichtbaar blijft. Om aan het eigenlijke maaiwerk van deze ongeveer 30 centimeter brede stroken te kunnen beginnen, moeten deze stroken eerst ontdaan worden van stenen en puin. De gravelpaden en insluitranden hebben namelijk een bedding van gebroken puin (ook wel puingranulaat of repac genaamd). Omdat deze fundering net wat breder is dan de paden zelf is de kans groot dat het mes van de bosmaaier een stuk puin raakt en daardoor beschadigd raakt.

Na het wegharken en wegrapen van de grofste stukken puingranulaat – tezamen zo’n 120 kilo – kunnen de stroken langs de paden worden gemaaid. Het maaisel bestaat voornamelijk uit glanzende melde (Atriplex nitens) en koolzaad (Brassica napus), planten die vaak braakliggende gronden koloniseren. In dit geval hebben ze geprofiteerd van het feit dat De Nieuwe Tuin voor circa driekwart op de schop is genomen. Van de grote voorjaarsdroogte lijken de genoemde planten totaal geen last te hebben gehad.

Behalve de stroken langs de gravelpaden zijn ook enkele onverharde olifantenpaadjes gemaaid: één grasachtig paadje dat loopt van de brandtrap naar het gravelpad en een soortgelijk paadje dat van de parkeerplaatsen aan de Jongkindstraat naar het gravelpad voert. Hoewel de neiging bestond ook het hoog opschietende gras langs de parkeerplaatsen aan de Jongkindstraat te maaien is daar van afgezien omdat deze grasstrook sinds 2020 dient als fourageer- en schuilgebied van enkele konijnen. Deze konijnen hebben hun hol ergens in de tuinen van de witte villa’s aan Jongkindstraat en Museumpark. Ze hebben her en der gepoogd ook holen te graven in De Nieuwe Tuin, maar door de uitgevoerde grondverzetwerkzaamheden met zwaar materieel is de bodem zo verhard dat er voor de konijnen vooralsnog geen doorkomen aan is.