Lang zullen we leven!Lang zullen we leven!

In 1957 schrijft het sociaaldemocratische dagblad Het Vrije Volk: 'Willem Dreeshuis goed voorbeeld van modern bejaardencentrum'. Het is een milde vorm van propaganda voor de verzorgingsstaat, waarvan de zorg voor ouderen één van de speerpunten is. Het Willem Dreeshuis is gebouwd in opdracht van de Partij van de Arbeid, de VARA, Humanitas en de Algemene Woningbouwvereniging en is daarmee het eerste sociaaldemocratische verzorgingshuis van Nederland.

Het huis bevat kamers voor zestien echtparen, 120 alleenwonenden, ziekenzaaltjes voor mannen en vrouwen, woonruimte voor inwonend personeel, de conciërge en de directeur. Er is een gemeenschappelijke recreatie- en eetzaal. Bewoners van drie zit-slaapkamers delen een keuken, toilet en badkamer. Het Vrije Volk betitelt het huis als 'modern', omdat het zowel qua schaal als vormgeving aansluit op het omliggende tuindorp, dat eveneens in de jaren vijftig is gebouwd. Het bestaat uit twee hofjes, die aan één zijde open zijn, waardoor er visueel contact met de buurt mogelijk is. De twee hoven zijn met elkaar verbonden door een recreatiezaal het hart van het tehuis die door glazen puien een transparant karakter heeft. Het ontwerp raakt hiermee aan een continu spanningsveld van ouderenhuisvesting: enerzijds de wens om in een beschermde omgeving te wonen en anderzijds de behoefte om deel te blijven uitmaken van de samenleving.