Lang zullen we leven!
Rusthuis Rozenoord (1947) J.P. Kloos
Eenvoud en soberheid
Net na de oorlog is dit rusthuis uitgebreid in opdracht van Stichting Protestants Tehuis te Sluis. De Nederlandse samenleving was op dat moment nog sterk verzuild, een situatie die voortduurde tot in de jaren zestig van de twintigste eeuw. Net als veel andere bejaardentehuizen in die tijd straalt het gebouw eenvoud en soberheid uit. De verschillende gemeenschappelijke kamers, zoals de koffiekamer, eetzaal en keuken, komen veelvuldig voor bij de toenmalige ouderenhuisvesting. Ook zijn er ziekenzalen opgenomen in het ontwerp, waarbij heren en dames zijn gescheiden. De eenvoud uit zich in de aanbouw waarin enkele tweepersoonskamers en veel eenpersoonskamers zijn opgenomen. Zij liggen strak naast elkaar, verdeeld over twee verdiepingen.