Nieuwe Instituut
Nieuwe Instituut

Huis Sonneveld

Het ontwerp van het sociale

3 juli 2021 - 1 juni 2024

Home

In kaart brengen

RoXY: de nachtclub als cultureel breekijzer in Het ontwerp van het sociale. Foto: Johannes Schwartz.

Hoe breng je een beweging in kaart? Kan er überhaupt worden gesproken van één feministische beweging? Of is er veeleer sprake van vele initiatieven, waarvan sommigen in dialoog met elkaar waren en anderen niet? Was het echt een 'tweede golf'? En op welk gedachtegoed werd er voortgebouwd?

Plattegrond Homomonument in Amsterdam, 198?, ontwerp: Karin Daan. Bron: Archief Joop van Stigt, Collectie Het Nieuwe Instituut

Envelop van een getypte brief van de Amerikaanse schrijver Audre Lorde aan Tania Leon, lid van de Amsterdamse groep “Sister Outsider”, 1986. Bron: Archief Tania Leon, Collectie IAV-Atria

Cover “Umoja – Zwarte vrouwenkrant”, gepubliceerd door Stichting Zwarte Vrouwen en Racisme, Arnhem, nr. 3, 1985, ontwerp: Ans Sarianamual. Bron: Collectie IAV-Atria

Andere sociale bewegingen hebben ook invloed gehad op de feministische strijd voor verandering, zoals de antifascistische beweging, de kraakbeweging, linkse studentenbewegingen en de transnationale beweging tegen politieke onderdrukking, racisme en apartheid. Een beweging is bovendien niet lineair. In de jaren zeventig en tachtig zijn er in Nederland door veel groepen verschillende strategieën ingezet om te vechten voor de rechten van vrouwen, maar ook van non-binaire of queer personen, en trans mannen en vrouwen. Sommige groepen hebben sporen achtergelaten, anderen niet. Een kaart van het feministische 'landschap' zal dan ook nooit compleet zijn. Deze kamer probeert te laten zien hoe Nederlandse feministische initiatieven de ontwerpdisciplines als architectuur en (grafisch) ontwerp, hebben beïnvloed. Deze initiatieven hebben ook bijgedragen aan het bouwen van netwerken vóór het digitale tijdperk.

Tegenwoordig spreken we over intersectioneel feminisme. De Amerikaanse hoogleraar rechtsgeleerdheid Kimberlé Crenshaw geïntroduceerde in 1989 de term intersectionaliteit om aan te geven dat ervaringen gevormd worden door meerdere, elkaar kruisende, delen van ieders identiteiten. In de Nederlandse context kan intersectionaliteit ook worden aangeduid als 'kruispuntdenken', een term geïntroduceerd door Gloria Wekker, Nancy Jouwe en Maayke Botman in hun boek "Caleidoscopische Visies" (2001). Beide termen gebruiken 'de kaart' als metafoor om de niet-lineaire en verweven dimensies van verschil (tussen mensen) te illustreren en hoe deze zich verhouden tot meerdere vormen van discriminatie.

Tijdens de tweede feministische golf was er nog geen sprake van de term 'intersectioneel' feminisme, echter waren er binnen de Nederlandse tweede golf-feministen wel gedachtewisselingen over het idee van meervoudige en uiteenlopende realiteiten. Ze beseften dat het delen van het vrouw-zijn niet per se betekent dat je dezelfde ervaring van onderdrukking of uitsluiting hebt. Sommige feministen beseften, of ondervonden aan den lijve, de andere systemische krachten die invloed hebben op een (vrouwen)leven, zoals seksualiteit, huidskleur, bezit, opleiding, gezondheid en migratie. Hun levenservaringen leerden hun dat de strijd tegen patriarchale instellingen en politiek, evenals de strijd tegen dagelijkse (micro)agressie, altijd verband moet houden met de strijd tegen andere vormen van onderdrukking.

Dit project werd mogelijk gemaakt dankzij:

Volkskracht logo
Zabawas logo
BPD logo

Nieuwsbrief

Ontvang als eerste uitnodigingen voor onze events en blijf op de hoogte van komende tentoonstellingen.