Huis SonneveldHuis Sonneveld

Huis Sonneveld is een Rijksmonument dat na restauratie in 2001 als museumwoning is opengesteld voor publiek. Het doel van de restauratie was huis en interieur in oorspronkelijke staat terug te brengen. Huis Sonneveld kent echter een lange geschiedenis, en heeft meerdere bewoners gehad. De museumwoning moest in eerste plaats een reconstructie zijn van het huis van de Sonnevelds en een beeld geven hoe zíj er indertijd gewoond hebben. Uitgangspunt voor de restauratie was daarom de staat van oplevering in 1933. De wijzigingen aan het huis die zijn aangebracht ten tijde van de bewoning door de familie Sonneveld, werden ook als authentiek aangemerkt. Alle wijzingen die ná het vertrek van de familie zijn aangebracht zijn ongedaan gemaakt.

De oorspronkelijke staat van het huis is bijna volledig af te leiden uit archieven uit de collectie van het Nieuwe Instituut, onder andere van de architecten Brinkman en Van der Vlugt. Dat bevat bijvoorbeeld een serie gedetailleerde interieurtekeningen van alle vertrekken in het huis. Ook het persoonlijke archief van de familie Sonneveld en het bedrijfsarchief van W.H. Gispen bevatten enorm veel bruikbare informatie over het dagelijks leven in het huis en de inrichting ervan. Daardoor, en door kleurenonderzoek in het huis zelf, was het mogelijk het huis niet alleen te conserveren, maar ook om het nauwgezet te reconstrueren, inclusief kleurstelling, stoffering en meubilering.

Dat bijna de helft van alle meubelen, lampen en gebruiksvoorwerpen originelen uit 1933 zijn, is te danken aan de erven Sonneveld die hun familiearchief in bruikleen hebben gegeven aan het Nieuwe Instituut, de beheerder van Huis Sonneveld. Dit archief bevat niet alleen objecten die in het huis hebben gestaan, maar ook een schat aan informatie over de bewoners, in de vorm van documentatie, correspondentie en foto's. Al dit materiaal is ondergebracht in de Stichting Beheer Interieur Huis Sonneveld (BIHS), opgericht door Leonard Kooy, de kleinzoon van Albertus en Gesine Sonneveld. De Stichting zet zich ook in om originele stukken op te sporen en te verwerven.

Tijdens en na de restauratie van Huis Sonneveld in 2001 is het interieur van het huis zoveel mogelijk teruggebracht naar de staat van oplevering in 1933. Voor het grootste deel is dat gedaan met voorwerpen uit het bezit van de erven Sonneveld, zoals meubels en lampen, maar ook persoonlijke spullen die de familie verzameld heeft in de periode dat ze het huis bewoonden, tussen 1933 en 1955. Met deze objecten, waarvan op basis van foto's en ander historisch materiaal kon worden vastgesteld dat ze daadwerkelijk in het huis hebben gestaan, is het oorspronkelijke interieur zo volledig mogelijk gereconstrueerd. In sommige gevallen zijn er replica's gemaakt naar oorspronkelijk ontwerp. Zo is bijvoorbeeld de theetrolley in de eetkamer opnieuw gemaakt op basis van tekeningen uit het archief van de architecten Brinkman en Van der Vlugt.

Daarnaast is er in Huis Sonneveld kunst en design uit de jaren dertig toegevoegd, en dan voornamelijk glaswerk, om het interieur verder te verlevendigen. Het zijn objecten die niet daadwerkelijk in het huis hebben gestaan, maar die er, gezien de voorkeuren van de familie, hadden kunnen staan, of omdat ze passen bij de stijl van het huis of in de tijdgeest. Voorbeelden hiervan zijn het kanariegele ontbijtservies van H.P. Berlage en Piet Zwart op de eettafel, een theeservies en diverse vazen die in bruikleen zijn genomen van het Nationaal Glasmuseum.