Architecture of AppropriationArchitecture of Appropriation

Kunstcentrum Macao faciliteert kunstcollectieven die kunst en openbare evenementen produceren, activisten die bij velerlei projecten betrokken zijn, gemeenschappen en individuele passanten en daarnaast ook nog een groot aantal niet-menselijke wezens zoals ratten, insecten en muggen en muren vol schimmels en bacteriën.

"Wij besteden veel tijd aan het praten over de zelforganisatie van de betrokken partijen, maar er gebeurt ook veel waar gewoonlijk niemand over praat."

Hoe is het samenwonen in Macao georganiseerd?

De grondslag van Macao is een wekelijkse openbare vergadering die fysiek en, indien nodig, online plaatsvindt en waarin we de ruimte, het artistieke programma en de politieke agenda beheren.

Waaruit bestaat zelfisolatie in gemeenschappelijke ruimten die gebaseerd zijn op het delen en samenleven met meerdere mensen?

Toen Milaan het centrum van de wereldwijde Covid-19-pandemie was, sloot Macao haar deuren voor het publiek. De lockdown was erg streng. De meeste deelnemers aan de vergaderingen bleven drie maanden thuis. De vergaderingen vonden online plaats. Het was niet gemakkelijk om op basis van open-source software een anonieme online-ruimte te regelen waar meer dan 50 personen aan een vergadering konden deelnemen. Uiteindelijk gebruikten we een Jitsi-applicatie, geïnstalleerd in een server die was gecodeerd door een hacklab in de stad.

We zijn tijdens de lockdown gestart met Radio Virus. In die situatie betekende dat: het in de lucht brengen van een radiozender voor iedereen waar alle activisten in Italië vanuit hun eigen woning gratis toegang toe hadden en waarop ze hun eigen programma's konden uitzenden. Het archief en de radiozender zijn online te vinden.

Anderzijds zijn activisten die in de buurt van het gebouw van Macao wonen een project genaamd Brigate Ho Chi Minh gestart. Ze hebben een onderlinge bijstandsgroep opgezet die in de buurt voedsel en goederen uitdeelt aan mensen die vanwege de door het coronavirus veroorzaakte economische crisis zonder geld zitten.

Hebben Covid-19 en de daarop volgende overheidsmaatregelen jullie manier van samenwonen beïnvloed of in gevaar gebracht?

Tijdens de lockdown konden we in Milaan voor het eerst frisse lucht inademen. Er was geen verkeer en geen vervuiling meer. Dat was heerlijk. Sommigen van ons gingen thuiswerken, dat wordt ook wel smart working genoemd; zij raakten langzaam maar zeker bedwelmd door een teveel aan digitaal contact en online teamgesprekken. Enkelen zaten thuis zonder te werken terwijl hun loon en sociale zekerheid wel doorliepen. De meesten raakten werkloos. Sommigen liepen het virus op en kregen met quarantaine en ziekenhuizen te maken. De huiselijke ruimte veranderde van een werkruimte, educatieve ruimte voor de kinderen, herstelruimte en leefruimte in een gewelddadige ruimte waarin stress overheerste. Kinderen en jongeren schreven een prachtig verslag over de huiselijke situatie in alledaagse Milanese woningen.

Welke vormen van onderlinge solidariteit zijn in deze periode tot bloei gekomen?

De onderlinge bijstandsgroep van het Brigate Ho Chi Minh-project in de buurt van Macao stond en staat als een huis. Het Macao-gebouw is gebruikt om door individuen, winkels en organisaties (in de eerste plaats de hoofdpartner van het project, de Emergency NGO) gedoneerd voedsel en de medicijnen op te slaan. Het team van vrijwilligers bestaat onder meer uit de activisten van Macao, universiteitsstudenten en mensen die in de blokken rondom het gebouw wonen. We hebben in Macao een callcenter opgericht om de behoefte aan voedsel en medicijnen van de mensen die tijdens de lockdown zonder geld vast zijn komen te zitten in hun woningen te inventariseren. De Brigate begon voedselpakketten naar de mensen op deze lijst te brengen. Na een tijdje kende iedereen elkaar en nu zijn er ook veel andere activiteiten gaande, zoals speelmomenten voor kinderen op de binnenplaatsen, theater, filmvoorstellingen enzovoort.

Dit gesprek is deel van een reeks interviews en bijdragen rond het begrip 'thuissolidariteit,' of solidariteit binnen alternatieve woon- en samenlevingsvormen. De andere delen werden verzorgd in dialoog met vertegenwoordigers van o.a. NieuwLand, Enterprise Community Partners Chicago, Pension Almonde en We Sell Reality. De serie bouwt voort op het langlopende project Architecture of Appropriation, waarin de kwetsbare, collectieve en vaak gecriminaliseerde ruimtelijke praktijk van de kraakbeweging wordt onderzocht, gearchiveerd en gerepresenteerd.