Storytelling, inclusiviteit en multivocaliteit
Parallel aan de tentoonstelling 'De architectuur van een wondere wereld' gaat het tweede evenement in deze reeks dieper in op het vertellen van verhalen, identiteit en multivocaliteit (meerstemmigheid). Met bijdragen van beeldend kunstenaar Rachel Stella Jenkins, professor Nicholas Sammond van de Universiteit van Toronto, en architectuurhistoricus Lara Schrijver. De avond wordt gemodereerd door Hasna El Maroudi.
11 november 2021 19:30 - 21:00
Staged Realities: Storytelling, inclusiviteit en multivocaliteit
De verhalen die we elkaar vertellen en met elkaar delen beïnvloeden hoe we onszelf, onze gemeenschap en onze omgeving zien. Maar wie wordt er vertegenwoordigd in - of uitgesloten van - deze verhalen? En hoe spreken de verhalen die we delen tot ons?
Binnen de ontwerpdiscipline winnen gesprekken over multivocaliteit - het luisteren naar veel verschillende stemmen - en sociale inclusiviteit aan momentum en weerklank. Culturele producties en verhalen in het bijzonder zijn vaak gerelateerd aan gender of raciaal en Eurocentrisch gekleurd, en zijn dus van nature discriminerend. Om als gemeenschap vooruit te komen, vraagt de behoefte aan (historische) verzoening om een onderzoek van onze redeneringen, onze aannames, onze vooroordelen, onze taal en onze geloofssystemen om onze positie te begrijpen en uiteindelijk een houding te ontwikkelen die we echt inclusief kunnen noemen. Hoe wenselijk zijn in scène gezette verhalen en witgewassen versies van de werkelijkheid? In dit tijdperk van individualisme, waarin politiek zonder feiten en vervaging van grenzen burgers ertoe kunnen brengen eenvoudige oplossingen voor complexe problemen te aanvaarden, is het van het grootste belang deze culturele codes te begrijpen en te beseffen hoe je op een zinvolle manier kunt bijdragen.
Met een creatieve praktijk die gesprekken aangaat over agency, aspiraties en toegang, stelt genuinefake oprichter Rachel Stella Jenkins dat alle steden een Urban Room zouden moeten hebben. Dit zou leiden tot een voortdurend proces van onderzoek en afstemming tussen de behoeften en aspiraties van individuen en gemeenschappen en de gebouwde omgeving die hen omringt: architectuur die noodzakelijkerwijs een proces van voortdurende dialoog is.
In zijn publicatie Birth of an Industry: Blackface Minstrelsy and the Rise of American Animation, gaat Nicholas Sammond dieper in op de manier waarop stripfiguren de sociale, culturele, politieke en raciale angsten en verlangens uitspelen die ras verbinden met het arbeidende lichaam, net zoals live minstreel show vertolkers dat deden. Vroege tekenfilms hielpen om virulente raciale formaties te naturaliseren, door lach en sentimentaliteit te gebruiken om de stereotypen niet alleen minder wreed, maar zelfs plezierig te doen lijken.
Ter gelegenheid van de tentoonstelling _De architectuur van een wondere wereld_ werd architectuurhistoricus Lara Schrijver uitgenodigd om in een essay na te denken over de hedendaagse weerklank van Disney's culturele productie via de rol van de vrouwelijke protagonist en haar positionering binnen het kader. Schrijver onderzoekt hoe Disney's utopische ideeën en ideologieën een bepaald narratief voortbrengen, en hoe de emancipatie van de vrouwelijke hoofdpersoon uitwerkt in veranderende architecturale landschappen. In het begin van de 20e eeuw waren Disney-prinsessen gebonden aan de huiselijke ruimten van het kasteel en de woning, terwijl de latere heldinnen de verwachtingen oprekken en hun aanspraak op de ruimte uitbreiden: ze blijven niet langer altijd binnen de grenzen van de plaatsen waar ze geacht worden te zijn.