Zoöp-observatie: gevlekt longkruidZoöp-observatie: gevlekt longkruid

Als echte schaduwplant stelt Gevlekt longkruid (Pulmonaria officinalis) zich vaak een beetje verdekt op. In de Nieuwe Tuin groeit de plant in de slagschaduw van de oostgevel van het Nieuwe Instituut. Dat is een flink aantal meters van de paden verwijderd, dus ik denk dat maar weinig passanten oog zullen hebben voor deze vroege voorjaarsbloeier. Toch is het een mooie meerjarige plant, waarvan de bloemen verkleuren van roze naar violet en tenslotte naar blauw.

De bladeren hebben zilvergrijze vlekken. Als de plant is uitgebloeid verliezen ook de bladeren een deel van hun decoratieve pracht en gaan ze er wat ziekelijk uitzien. Zo is deze plant echter wel aan zijn naam gekomen. In vroeger tijden viel het artsen namelijk op dat de bevlekte bladeren wel wat weg hebben van ziek longweefsel. Volgens de signatuurleer van Paracelcus bestaat er verband tussen het uiterlijk van een plant en zijn geneeskrachtige werking. Geneesheren en apothekers meenden dan ook dat longpatiënten baat zouden hebben bij drankjes, zalfjes en tincturen vervaardigd van deze plant. Vandaar de Latijnse naam Pulmonaria (pulmo = long) officinalis (= geneeskrachtig). Omdat de bladeren licht behaard zijn, laten slakken de plant veelal met rust. Voor solitaire bijensoorten als de Anthophora plumipes (Gewone sachembij) en Osmia rufa (Rosse metselbij) vormen de bloemen in het vroege voorjaar een welkome bron van nectar.