ResearchResearch

Elisa Giuliano is architect, danseres en tentoonstellingsontwerper, met Matera en Berlijn als standplaatsen. Momenteel is ze lid van de Open Design School, onder leiding van Joseph Grima, en werkt ze samen met architectenbureau Kuehn Malvezzi aan publicaties en tentoonstellingen. In het verleden was Giuliano onder meer actief voor de interdisciplinaire Studio Lukas Feireiss; daarnaast was zij een van de dansers bij de opvoering van Blank Placard Dance van Anna Halprin op de 29e editie van het Berlijnse Tanz im August-festival en nam ze als danseres deel aan de productie van Virgilio Sieni voor de 10e Dansbiënnale van Venetië. Elisa behaalde haar master in architectuur en stadsplanning aan de Scuola Politecnica in Genua.

"A Hat and a Bicycle grijpt terug op het verhaal van het bedrijf Borsalino, de oudste hoedenmaker van Italië, dat in 1857 werd opgericht in Alessandria. Het bedrijf stond erom bekend dat het voornamelijk vrouwelijke personeelsleden in dienst had, in een tijd dat dit nog verre van gebruikelijk was. De medewerksters, die borsaline werden genoemd, kregen een hoed en een fiets van de zaak; het beeld van een fietsende vrouw, op weg naar de fabriek met een chique hoed op haar hoofd, staat nog altijd gegrift in het collectieve geheugen van de Alessandrianen. Aan het begin van de vorige eeuw voerde Borsalino als een van de eerste bedrijven een socialezekerheidsstelsel in, en later vroeg het architect Ignazio Gardella om ontwerpen te maken voor ziekenhuizen en woningbouwprojecten. Dit alles bood een unieke kans voor de emancipatie van vrouwen; hun lichaam werd echter niet alleen ingezet voor de productie van luxehoeden, maar ook om bij te dragen aan het vooruitstrevende imago van het bedrijf.

Aan de hand van informatie uit performanceonderzoeken en kritiek vanuit feministische hoek onderzoek ik in dit project de beweging en lichamelijkheid van vrouwelijke medewerkers, zowel in de fabriek als in de publieke ruimte (waar zij geregeld werden beschimpt om hun voor die tijd ongehoorde onafhankelijkheid). Het onderzoek stelt de vraag of de borsaline ooit burn-outs kregen, en in hoeverre dit werd tegengegaan door een vooruitstrevende werkomgeving. Vanuit het oogpunt van gender, ruimte, plaats en beweging wordt de burn-out hierbij niet bestudeerd als individueel probleem maar in termen van collectieve arbeidsomstandigheden. Het doel is tot een index te komen van bewegingen die de basis zullen vormen voor een performancewerk."