Nieuwe archiefinterpretatiesNieuwe archiefinterpretaties

Met haar project Dark Archives vraagt Erica Scourti aandacht voor het automatisch uitbesteden en organiseren van persoonlijke data en de gevolgen hiervan voor het huidige online genetwerkte geheugen. Gedurende de tentoonstellingsperiode van het Tijdelijk Modemuseum presenteert Scourti haar persoonlijke online archief van de laatste vijftien jaar.

Het archief van Erica Scourti bestaat uit haar dagelijkse gemaakte foto's, video's en screenshots die ze met verschillende keywords op Google Photo heeft geplaatst. Vervolgens bewerkt ze de verschillende beelden met automatische montage-, classificatie- en tagging software. Het resultaat is een verzameling van honderden video's, collages en animaties die automatisch gegenereerd zijn en die in de loop van het project online gedeeld worden. Hiermee ruilt Scourti haar 'reële' archief in voor een nieuwe online collectie dat als een levend archief constant verandert en waar verleden en heden doelbewust door elkaar lopen.

_'Videos created by searching my whole current photo archive, uploaded to Google photos, with different keywords. __These semi-automated videos make up part of a commission at Het Nieuwe Instituut in which a group of writers have been invited to imagine and caption the speculative 'missing media' in my archive, with the aim of using these captions to create a new set of videos.' (YouTube) _With texts written by Jessica Bunch, Christina Chalmers, Sandra Huber, Linette Voller and Joanna Walsh.

Dark Archives maakt gebruik van de individuele data van Scourti, maar door het machine-lezen van de digitale beelden en de daarmee samenhangende meta-data op de voorgrond te zetten, gebruikt het project impliciet ook de gebruikersdata van anderen die reageren op haar data, waardoor de algoritmen steeds meer 'leren' en 'slimmere' verbindingen kunnen maken. Daarnaast laat Scourti verschillende enscenerings-, scripting en fictionalisering technieken los op de video's, door een groep schrijvers te vragen te speculeren over de 'ontbrekende media' in haar archief en deze te beschrijven in titels. De media die op de een of andere manier classificering mislopen, zoals mislukte of onbekende classificatie, of resultaten die buiten Google's definitie voor de zoekterm vallen. Deze titels worden vervolgens gebruikt om een nieuwe reeks van video's te maken. Bezoekers in Het Nieuwe Instituut kunnen dit product van diverse auteurs op hun smartphones bekijken en beluisteren. Naast het ter discussie stellen van dataverwerking en gedeeld auteurschap, bevraagt Scourti hiermee tevens de notie van de mogelijkheid van een individueel geheugen.

Dark Archives onderzoekt de gevolgen voor het auteurschap over en de toegang tot massale opslag en classificatie van persoonlijke data als intieme data eenmaal in handen zijn van commerciële platforms. Hiermee snijdt het project onderwerpen aan die naar voren komen als online beeldarchieven automatisch geanalyseerd en potentieel te gelde gemaakt kunnen worden.