Onderzoek Infrastructuren: Over publieke en collectieve onderzoekspraktijken Onderzoek Infrastructuren: Over publieke en collectieve onderzoekspraktijken

Onderzoek 'doen' door te kijken naar gemeenschappelijke en openbare patronen vergt infrastructuren die individuen en onderzoeksgroepen in staat stellen om mensen, kennis en perspectieven samen te brengen. Echter, hoe pak je dit aan binnen, en parallel aan bestaande instituten, of daaraan voorbij?

Met de jaarlijkse Call for Fellows verleent Het Nieuwe Instituut zichtbaarheid aan onderzoeksprojecten die een opstap zijn naar andere manieren van denken en doen, en als katalysator fungeren voor collectieve kennisvormen. Hoe zijn de fellows te werk gegaan bij het opzetten van gemeenschappelijke en algemene netwerken voor onderzoeksdoeleinden? Welke rol kunnen genootschappen spelen in het transformeren van instituten, hoe bezien fellows de vooroordelen van deze instituten, en hoe gaan ze om met de complexiteiten en multidimensionale aanpakken binnen dit deze onderzoekspraktijken?

Dit evenement is in het Engels + International Sign. Download hier het transcript van de avond (Engelstalig):

Image from Access Server by MELT (Loren Britton & Isabel Paehr).

Image from Access Server by MELT (Loren Britton & Isabel Paehr).

Image from Access Server by MELT (Loren Britton & Isabel Paehr).

Image from Access Server by MELT (Loren Britton & Isabel Paehr).

Onder de naam MELT werken onderzoekers Ren Loren Britton en Isabel Paehr op het grensvlak van kunst en vormgeving met games, technologie en kritische pedagogie. Door tech infrastructuren te beredeneren vanuit de materiële eigenschappen ontregelen ze patronen van agency in socio-technologische systemen, hierbij gebruikmakend van queer uitingen, afleren en uitlekken. Hun werk brokkelt structuren af, ontbindt materialen, lost technologie op en schept instanties. MELT werkt met materialiteiten terwijl die van vorm veranderen en begrijpt dat klimaatverandering direct gerelateerd is aan voortdurend kolonialisme. MELT zet zich in en neemt rust voor een hedendaagse realiteit en toekomst waarin alle mensen met een beperking en transgender mensen floreren. MELT is gevormd door (smeltend) ijs, transfeminisme, Software, Disability Justice, Transfeminism, Signal, moving at trans- crip- kinship- time, Black Feminisms, Materialisms, Decolonial thinking, Gifs, crip technoscience, Anti-Racism en Dancing.

Image by The School of Mutants.

Image by The School of Mutants.

The School of Mutants (TSoM) is een gemeenschappelijk kunst- en onderzoeksplatform dat werd opgericht in Dakar in 2018. Het startpunt is het bevragen van opleidingsinfrastructuren en radicale pedagogiek in postkoloniaal West-Afrika. Het project heractiveert ruïnes van academische utopieën door het mobiliseren van ruimtes voor de productie, transmissie en vermeerdering van kennis op non-hiërarchische wijze, in relatie tot socio-culturele, ecologische en esthetische mutaties van de werkelijkheid. Werk omvat films, archiefprojecten, publieke evenementen en publicaties.

TSoM wordt gevormd door Oulimata Gueye, Hamedine Kane, en Stéphane Verlet-Bottéro. Hamedine Kane is een Senegalees en Mauritaans kunstenaar en regisseur die leeft en werkt tussen Brussel en Dakar. Het werk van Kane speelt zich af rond grenzen, hier niet gezien als tekenen van onmogelijkheid, maar als plekken van overgang en transformatie, een centraal element in de conceptie van een rondreizende identiteit. Na tien jaar ballingschap in Europa richt hij zich in zijn werk op thema's rond herinnering en erfgoed. Hierin zijn verleden en toekomst met elkaar vervlochten, de grenzen van tijd en ruimte ontstijgend en irrigerend. In 2020 nam Kane deel aan de Momenta biënnale in Montreal, en in diverse tentoonstellingen die deel uitmaakten van het Africa 2020 aflevering in Frankrijk. Hij was in 2018 in Dakar mede-oprichter van The School of Mutants. Zijn film The Blue House ging tijdens het IDFA in Amsterdam in 2020 in wereldpremière, en ontving een speciale onderscheiding van de jury.

Stéphane Verlet-Bottéro is een kunstenaar, ecoloog en curator. Zijn werk richt zich op het ontwikkelen van collectieve leersituaties geworteld in muterende plekken. Het neemt de vorm aan samenstellingen, openbare kunst, en multimedia-installaties. In 2018 was hij mede-initiator van The School of Mutants in Dakar, een gemeenschappelijk kunst en onderzoeksplatform dat deelnam aan verscheidene biënnales en internationale tentoonstellingen. Hi draagt regelmatig bij aan ZKM (Karlsruhe) and heeft als samensteller bijgedragen aan projecten van Inland, Taipei Fine Arts Museum, NA Project, Institut Kunst, London Science Museum en dOCUMENTA (13).

Lou Mo heeft ervaring bij musea, een veilinghuis en een internationaal opererende galerie en werkt nu als onafhankelijk curator. Ze is gastcurator-op-uitnodiging van de 14de Dakar Biënnale en doet met behulp van hedendaagse kunst onderzoek naar actuele vraagstukken die te maken hebben met thema's als diaspora, identiteit en perceptie. Ze richt zich in haar praktijk met name op regio's die voorheen nooit in het middelpunt stonden. Ze werkt sinds 2019 samen met the School of Mutants en stelde de bijdrage samen die het collectief tentoonstelde op de Taipei Biennale van 2020. Ze komt oorspronkelijk uit Montréal en woont en werkt nu in Taipei.

Robin Hartanto Honggare is schrijver, curator, en momenteel PhD-kandidaat aan de Columbia Graduate School of Architecture, Planning and Preservation. Voor de 14de Architectuurbiënnale van Venetië (2014) stelde hij het Indonesische paviljoen samen. Artikelen van zijn hand zijn verschenen in de Southeast of Now, Planning Perspectives, Avery Review, en Jakarta Post. Zijn huidige onderzoek is geworteld in zijn interesse voor de bouwstijlen voortkomend uit grondbewerking en de nalatenschap van koloniale moderniteiten in Zuidoost Azië, waarbij hij tracht inzichtelijk te maken hoe gebouwen , current research, rooted in his interest in the architectures of cultivation and the histories of colonial modernities in Southeast Asia, seeks to uncover how buildings and landscapes shaped, and were shaped by, commodity productions.

Perdana "Pepe" Roswaldy is afgestudeerd socioloog aan de Northwestern University. Na vier jaar de Russische taal en politiek getinte Sovjetkunst te hebben bestudeerd namen ze een detour naar landconflicten en de plantage economie in Zuidoost Azië. Voor hun thesis over landconflicten en geslachtsgebonden klimaatveranderingen ontvingen ze in 2019 de Kellogg-DRRC studiebeurs. Hun huidige project houdt verband met postkoloniale extractie en plantages in Indonesië.

Sinds de oprichting in 2013 ondersteunt Het Nieuwe Instituut onderzoek op het gebied van architectuur, design en digitale cultuur. Tentoonstellingen, lezingen, archiefonderzoek en publicaties zijn het resultaat van onderzoeksprojecten, maar vormen bovenal platformen voor de ontwikkeling van onderzoek. Het Fellowship programma speelt binnen deze platformen een belangrijke rol, en heeft als doel om onderzoeksinitiatieven en -methoden te ondersteunen en hiervan te leren. Het programma biedt Fellows een periode om andere manieren van denken en doen te beoefenen.