Workwear: een ander soort mode-tentoonstelling bij het Nieuwe InstituutWorkwear: een ander soort mode-tentoonstelling bij het Nieuwe Instituut

Sommige kledingstukken hebben geen beschrijving nodig: nummers als M-65, G1 of 501 zijn genoeg om een veldjas, pilotenjack of spijkerbroekenklassieker voor je te zien. Via de spoorweg, mijn of legerbasis werden het breed gedragen mode-items. Ontwerpers als Massimo Osti en Helmut Lang vertaalden ze naar kledingwinkels; modepioniers als Elsa Schiaparelli en Yohji Yamamoto maakten er luxe couture van. 

Met de tentoonstelling Workwear duikt het Nieuwe Instituut voor het eerst in de wereld van functionele mode. Curator Eldina Begic raakte tijdens haar promotieonderzoek gefascineerd door werkkleding en de sociale functie van mode. Waar bij de meeste fashion de nadruk ligt op individualiteit of sociale status, doet werkkleding precies het tegenovergestelde: het straalt gelijkheid en solidariteit uit. Daarmee staat werkkleding volgens Begic voor een utopisch ideaalbeeld. De tentoonstelling Workwear is dan ook ‘een ander soort modetentoonstelling’. Het viert de geschiedenis, functionaliteit en impact van kleding die oorspronkelijk voor de werkende klasse ontworpen werd, maar nu door iedereen ter wereld gedragen wordt en als inspiratie dient voor de creaties van talloze modeontwerpers.

Curator Eldina Begic: “Workwear is een belangrijke tentoonstelling, omdat werkkleding een blauwdruk biedt voor een ander, utopisch soort mode: kleding die staat voor duurzaamheid en saamhorigheid. Het belangrijkst is dat de tentoonstelling de inspiratie en ‘empowerment’ viert die uitgaan van deze kleding en die vaak over het hoofd worden gezien. De tentoonstelling zit dan ook vol verrassende links tussen werkkleding en radicale ideeën in kunst, design en politiek.”

Aric Chen, algemeen en artistiek directeur van het Nieuwe Instituut, zegt: “We zijn er trots op dat we een tentoonstelling presenteren die goed laat zien hoe functioneel ontwerp heeft bijgedragen aan de sociale en culturele dimensies van mode, en daarmee aan onze samenleving en cultuur. Werkkleding roept vragen op rond klasse, arbeid, solidariteit en gelijkheid, terwijl het ook de schoonheid, vindingrijkheid en creativiteit onthult die te vinden zijn in het functionele.”

Begic selecteerde voor Workwear tientallen vintage klassiekers, actuele looks en futuristische experimenten. Onder andere te zien: de Tabi boots (bekend gemaakt door modehuis Maison Martin Margiela), de ‘therapeutische’ overalls en maskers van Lygia Clark, de ‘Flexicap’ van Maria Blaisse, items uit de Stellar Collection van Helmut Lang, een overall van Yohji Yamamoto, het elfpersoons regenpak ‘Red Coat’ van Nicola L, een jumpsuit van de Londense vintage verzamelaars The Vintage Showroom en het ‘speespak’ met afritspijpen van Limburgse provo’s. Maar ook de futuristische Italiaanse Thayaht-overall, een jumpsuit van ontwerper Aleksandr Rodchenko, de avant-gardistische Stepanova and Popova-theaterkostuums, röntgenfoto’s van het maanlandingspak van Neil Armstrong en een Bonne Suits-pak van de Amsterdamse kledingontwerper Bonne Reijn.

De stukken worden gepresenteerd op speciaal ontworpen houten mannequins. Deze zijn gemaakt door architecten- en designstudio Cookies, Collin Keys en Edward Zammit, die ook het ruimtelijk ontwerp van de tentoonstelling voor hun rekening namen. De houten panelen met de uitsnedes van de onderdelen van de mannequins zijn hergebruikt als basis voor de begeleidende teksten. Het grafisch ontwerp van de tentoonstelling is van Isabelle Vaverka.

Bovendien maakten twee Rotterdammers speciaal voor de tentoonstelling nieuwe werken, waarmee zij de toekomst van werkkleding verkennen. Ontwerper Sam Cruden van custom jeans-merk C.Cruden maakte een installatie waarin de levenscyclus van indigojeans centraal staat. Spoken word-artiest Elten Kiene schreef in het kader van deze tentoonstelling een workwear manifesto. Voor families met kinderen is er de gratis ‘familie-expeditie’, waarmee zij op onderzoek gaan door de tentoonstelling.

De tentoonstelling Workwear wordt feestelijk geopend op zaterdag 25 maart. Vanaf 20:30 uur zijn er verschillende speeches en optredens, gevolgd door een borrel met dj. De opening is voor iedereen toegankelijk, de dresscode is uiteraard ‘workwear’. Na de opening is de tentoonstelling tot 10 september 2023 te bezoeken in Gallery 2 van het Nieuwe Instituut in Rotterdam.

Kijk voor meer informatie op https://nieuweinstituut.nl/projects/workwear.

Al het beschikbare persbeeld vind je hier
Neem voor vragen en verzoeken contact op met:

Robin van Essel
Persvoorlichter
r.vanessel@nieuweinstituut.nl
+31 (0)6 3803 9218

Nieuwe Instituut in Rotterdam is het nationale museum en instituut voor architectuur, design en digitale cultuur. Het instituut wil laten zien hoe krachtig nieuwe (ontwerp)ideeën kunnen zijn. Het doel is om een betere toekomst te verbeelden, uit te proberen en in de praktijk te brengen door samen stil te staan bij denkbeelden van vroeger, nu en later. Bezoekers worden aangemoedigd om vragen te stellen, mee te denken en zo zelf een bijdrage te leveren. De tentoonstellingen, het onderzoek, de evenementen en andere initiatieven die het instituut in binnen- en buitenland ontwikkelt, vormen samen een proeftuin. Toonaangevende ontwerpers, denkers en uiteenlopende publieksgroepen werken er samen aan een kritische benadering van actuele vraagstukken.

Nieuwe Instituut huisvest de Rijkscollectie voor Nederlandse Architectuur en Stedenbouw, en beheert Huis Sonneveld, een toonaangevend voorbeeld uit 1933 van Nederlandse functionalistische architectuur in het Rotterdamse Museumpark.

Nieuwe Instituut is 's werelds eerste Zoöp, een baanbrekend organisatiemodel waarbij alle aspecten van de activiteiten en programmering van het museum worden bepaald door de impact op en het nut voor andere vormen van leven. Het instituut is opdrachtgever van het Nederlandse paviljoen op de tweejaarlijkse Architectuurbiënnale van Venetië, en treedt in 2023 op als artistiek directeur van de vierde editie van London Design Biënnale in Somerset House (1-25 juni 2023).