In november 2013 organiseerden Het Nieuwe Instituut en Crimson Architectural Historians een serie publieke bijeenkomsten tijdens de X Bienal de São Paulo, getiteld Track Changes. Een generatie van architecten en stedenbouwers met een gedeelde attitude werd uitgenodigd met elkaar in gesprek te gaan in een speciaal hiervoor gebouwde arena. Of ze nu werkt in de favelas van Zuid-Amerika, de slums van India of in de verouderde woonwijken van Europa, deze generatie heeft het grootschalige top down masterplan en het iconische, hypermoderne gebouw vervangen door een participatieve, tijdelijke en flexibele bottom-up benadering.
Track Changes in São Paulo
Wat betekent deze wereldwijde convergentie van ontwerpbenaderingen? Zien wij werkelijk een internationale verschuiving die de gemeenschappelijke waarden van onze generatie verklaart? Of is de consensus over participatie en bottom-up slechts een modeverschijnsel? En ten tweede; werkt de acupunctuurbenadering? Of verwezenlijkt deze slechts kortstondige dromen van een betere wereld die meteen worden toegeëigend door de commerciële krachten en top-down machten die ze zouden moeten vervangen?
In open discussies verkende een internationale groep architecten, stedenbouwers, economisten, historici and critici hun gemeenschappelijke normen, maar niet zonder ook helder hun verschillen te definiëren. Projecten en ervaringen vanuit de hele wereld werden gedeeld, met een focus op drie thema's:
- We the People, over de democratische waarde van masterplannen, in het bijzonder het nieuwe masterplan voor São Paulo;
- _What's Your Crisis?, _over hoe economische en politieke crises en dramatische sociale omwentelingen architecten dwingen hun werkwijze te herdefiniëren;
- Bottom-up Is Not Enough, over of en hoe bottom-up projecten de kleine schaal kunnen overstijgen.
Wellicht de belangrijkste ambitie van Track Changes was om architectuur en stedenbouw uit het academische getto en de 'black box' van de politiek en markt te halen, om ze weer in het middelpunt van het publieke debat te brengen.