OntwerpplatformOntwerpplatform

Makkink & Bey (Rianne Makkink en Jurgen Bey) was verantwoordelijk voor de inrichting van de tentoonstellingsserie Verrassende Vondsten uit de Collectie (2014-2016), de presentatie Collected by & als onderdeel van Tijdelijk Modemuseum (2016-2016) en de bijdrage Design Diorama: the Archive as a Utopic Environment aan de London Design Biennale 2016.

Als het aan Rianne Makkink lag zouden tentoonstellingen vaker een langere periode blijven staan. Het was volgens haar een van de grote kwaliteiten van het Tijdelijk Modemuseum, dat acht maanden te zien was en waarin gedurende die tijd verschillende veranderingen en wisselingen plaatsvonden. 'Wij hebben de presentatie van de couturecollectie van Eva Maria Hatschek ontworpen en ingericht. Het gebeurt vaker dat we niet alleen het ontwerp, maar ook het concept en de samenstelling van een tentoonstelling verzorgen.' De Zwitserse Hatschek (1924-2010) bewaarde alle couturekleding die zij gedurende haar leven kocht of liet maken. 'In die tijd verkochten modeontwerpers niet alleen de in eigen atelier gefabriceerde haute couture, maar ook patronen. Daarmee konden klanten de kleding door hun eigen kleermaker laten uitvoeren. Je kon zelfs de stoffen bestellen. Hatschek kocht vanuit Zwitserland de prachtigste stoffen.' 'We hebben de kleding hier in de studio een voor een uitgepakt - dat was echt een feest. Samen met grafisch ontwerper Sandra Kassenaar bedachten we een systeem met labels om de kleding te archiveren. In de tentoonstelling konden bezoekers de dozen op aanvraag inzien.'

De inrichting van Collected by bestond uit drie delen: de bezoeker kwam binnen in de toonzaal, waar de ensembles van Hatchek stonden opgesteld, in het midden bevond zich het archief en achteraan was de winkel, met high-end vintage van Ferry van der Nat, gesitueerd. Een deel van die laatste collectie hing vrij in de ruimte, oplopend van beneden naar omhoog. 'Alsof iedereen zich mooi aangekleed op een grote trap had opgesteld, voorafgaand aan een opening,' zegt Makkink. 'Dat is mooi aan de grote zaal van Het Nieuwe Instituut: je kunt er verschillende niveaus maken. We hebben in de scenografie zo veel mogelijk ook de hoogte van de ruimte mee genomen. Achterin plaatsten we een verhoogde filmzaal met een trap vanwaar bezoekers het geheel konden overzien. Het was een luxe dat de tentoonstelling lang stond en dat die kleding daar 's avonds de zaal voor zich alleen had. Ik geloof dat objecten een eigen leven hebben. Dat die vrouw haar kleding zorgvuldig bewaarde is waardevol. Daarom vind ik het ook belangrijk om onze ontwerpen hier in het licht om me heen te hebben. Ik wil dat ze een werkelijk leven leiden en niet ergens in het donker staan opgeslagen.'

Voor de tentoonstellingsserie Verrassende vondsten uit de Collectie #1 t/m #5 selecteerde archivaris Alfred Marks aan de hand van thema's bijzondere en vaak niet eerder getoonde stukken (maquettes, tekeningen en foto's) uit het Rijksarchief voor Architectuur en Stedenbouw. 'Bij de Verrassende vondsten was het bijzonder dat we de permanente maquetteopstelling, die het architectenbureau OMA voor het voormalige NAi had ontworpen, mochten ontmantelen,' vertelt Makkink. 'We hebben voor de reeks een soort groeimodel bedacht: met iedere aflevering brachten we een nieuw deel van de tentoonstellingsinrichting binnen en haalden we een deel van de oude opstelling weg. We ontwikkelden verschillende losse presentatiemeubels. Een wand hebben we zo ingericht dat er steeds een andere selectie tekeningen en foto's uit het archief kon worden gepresenteerd. Binnen de glazen cirkel van de OMA-inrichting toonden we wisselende werken van jonge ontwerpers. We werkten samen met Jules van de Langenberg, die bij ieder thema verschillende ontwerpers en kunstenaars uitnodigde om een interventie in de ruimte te doen.'

Het archief speelt een belangrijke rol voor Makkink & Bey. Rianne Makkink geeft een korte rondleiding door de loods achter de studio. Daar staan de stellingkasten die centraal stonden in Collected by opgesteld, vol met objecten en materialen uit eerdere en voorbereidingen op toekomstige projecten. Het is een terugkerend motief in het werk van Makkink & Bey, ze streven steeds naar een combinatie van iets nieuw, iets ouds en iets geleends - alsof ze een bruid kleden. Voor de London Design Biennale in 2016 maakten ze een kopie van hun woonkamer. Alle voorwerpen die hen daar omringen, voor een groot deel bestaande uit ontwerpen en kunstwerken van vrienden en bekenden, werden - in perspectief - uitgevoerd in blauw maquetteschuim. 'We maken, ook met onze meubels, altijd een kleine setting. De oorstoelen, die we voor Interpolis ontwierpen, komen het beste tot hun recht als ze met z'n tweeën zijn, dan bakenen ze de ruimte af. Jurgen studeerde aan de Design Academy in Eindhoven, afdeling Public Place. Ik ben afgestudeerd aan de TU-Delft, maar wilde op een andere schaal werken. Daarin vonden we elkaar.'

website studio makkink & bey