so real, so very nowso real, so very now

Een open call voor inzendingen voor de reeks werd voorafgegaan door een workshop met studenten van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, die de aard van het echte en het nu onderzochten en de parameters voor de serie hebben vastgesteld. Die workshop werd afgesloten met het opstellen van een artists' statement.

"De realiteit van de perceptie is niet objectief omdat ze (door het kijken zelf) al is ingekaderd, maar ze is ook niet subjectief omdat ze nog niet is gecategoriseerd (er is nog geen betekenis aan toegekend). Het is eerder een soort gesteldheid dan de werkelijke realiteit. We noemen deze staat, die dus van nature openstaat voor interpretatie, de staat van 'pure perceptie'. Deze valt samen met het medium.

Om bij het creëren van kunst binnen het domein van 'pure perceptie' te blijven moet een kunstwerk zo veel mogelijk ruimte overlaten voor de interpretatie van de beschouwer.

De kunstenaar moet binnen deze dubbelzinnige, ongrijpbare zone proberen te blijven, omdat we juist hier onze verbinding en relatie met de wereld als een onbekend gegeven lijken aan te gaan. (Ongeacht of deze realiteit werkelijk bestaat in de wereld of 'in de geest').

De camera, hier opgevat als 'kijkmachine', is bij uitstek geschikt om te werken in dit domein van de 'pure perceptie'.

Dit komt doordat de 'machine-realiteit' niet de realiteit is die aan interpretatie voorafgaat (de camerarealiteit is al omkaderd en de transformatie is al begonnen), maar er evenmin sprake is van interpretatie, omdat de camera niet bewust is, geen subject is, en niet beschikt over hersenen.

Kunstenaars die werken met fotografie en film en die ernaar streven binnen het domein van 'pure perceptie' te opereren, moeten zich door de de output van de camera laten meevoeren (werkend in een concentratieniveau waar het denken vrijwel afwezig is). Vervolgens moeten ze die output zo intuïtief mogelijk presenteren (zich voor zover mogelijk proberen te onthouden van de toekenning van betekenis) op zo'n manier dat het uiteindelijke werk trouw is aan de 'pure perceptie'.

Het uiteindelijke werk moet zo veel mogelijk openstaan voor interpretatie en - misschien nog belangrijker - het moet de kijkers op een bijna magisch wijze aansporen om naarmate ze beter kijken telkens nieuwe betekenissen te vinden . (Om te kijken en opnieuw te kijken, met een frisse blik)."

Misha de Ridder is beeldend kunstenaar. Hij werkt voornamelijk met fotografie en video en woont in Amsterdam.

Misha de Ridder, Jette Kelholt, Sophie van den Berg, Cristina Planas, Tycho Hupperets, Luna Deckers, Marie Diamant, Jiyan Düyü, Alex Harris, Andrea Bordoli, Josh Lee, Heleen Mineur, en Tobias Niemeyer.

The One Minutes is een wereldwijd netwerk voor bewegend beeld. Sinds 1998 heeft The One Minutes meer dan 15.000 videowerken van makers van meer dan 120 nationaliteiten geproduceerd en gedistribueerd. Hiermee wordt artistiek hoogwaardige videokunst gecreëerd, krijgen mensen een stem en worden nieuwe verbindingen gemaakt. The One Minutes beweegt zich zowel in de voorhoede van de internationale hedendaagse kunst (met tentoonstellingen in Power Station of Art in Shanghai, National Gallery of Iceland in Reykjavík en Whitney Museum of American Art in New York), als in educatie, welzijn en ontwikkelingswerk en verbindt deze met elkaar. Om de maand publiceert The One Minutes Foundation een nieuwe serie films, die onze perceptie van en onze verhouding met bewegend beeld onderzoeken. Musea en culturele organisaties over de hele wereld zijn geabonneerd op de series. Stuur je video's in en doe mee aan het project!