Renewed Attention for Bekleidung Renewed Attention for Bekleidung

Dit symposium met Ákos Moravánszky, Harry Mallgrave en Dirk van den Heuvel keek naar de klassieke theorie van Gottfried Semper vanuit een hedendaags perspectief. Semper benadrukte het onderscheid tussen de constructie van een gebouw en de muurbekleding (bekleidung) en stelde dat de functie van architectuur en de rol van de architect hierop gebaseerd dient te zijn. De noodzaak van een theorie van bekleidung is belangrijk voor hedendaagse vormen van transparantie en de vorming van identiteit.

"Je kan geen huis bouwen uit tapijt", waarschuwde Adolf Loos. Daarentegen stelde hij voor dat de creatie van atmosferische 'effecten' door middel van textiel en fineer de primaire taak van architectuur moet zijn. In verscheidene krantenartikels gaf hij advies over vrouwenmode, mannenondergoed en tafelmanieren, gebaseerd op zijn ideeën over de moderne stad en haar impact op de zenuwen van de mensen. Hij zag de moderne woning als "de achtergrond waarop de kleine pleziertjes en grote tragedies van het leven" zich afspelen, en hij ontwierp zijn huizen als podia voor het rollenspel van stedelijke types en scènes van huiselijke drama's. Loos' 'Prinzip der Bekleidung' echoot Gottfried Semper's Bekleidungstheorie, maar in plaats van Sempers vasthoudendheid aan de culturele relevantie van het correcte masker houdt hij vast aan de functie van het masker om de man met de moderne zenuwen te beschermen. Het gevolg is een voortdurende reductie van complexe identiteiten en transparante maskers opgebouwd uit meerdere lagen tot een allesomvattend interieur - gebouwd uit tapijt.

Harry Francis Mallgrave heeft een carrière genoten als architect, academicus, vertaler en redacteur, en is tegenwoordig Distinguished Professor of Architectural History and Theory aan het Illinois Institute of Technology. Hij won de prestigieuze Alice Davis Hitchcock Award voor zijn intellectuele biografie Gottfried Semper: Architect of the Nineteenth Century. Andere boeken van zijn hand zijn E__mpathy, Form, and Space: Problems in German Aesthetics; Modern Architectural Theory: A Historical Survey 1673-1968; The Architect's Brain: Neuroscience, Creativity, and Architecture; en Architecture and Embodiment: The Implications of the New Sciences and Humanities for Design.

Ákos Moravánszky is sinds 2005 Titular Professor of the Theory of Architecture aan het Institut gta (Institute of the History and Theory of Architecture) van de ETH Zurich. Geboren in 1950 in Székesfehérvár, Hongarije, studeerde Ákos Moravánszky architectuur aan de Technische Universiteit in Boedapest, Hongarije, tussen 1969 en 1974 en werkte daarna als bouwkundig ontwerper in Boedapest. Vanaf 1977 studeerde hij kunstgeschiedenis en monumentenzorg met een Herder beurs aan de Technische Universiteit in Wenen waar hij in 1980 zijn doctoraat ontving. In 1996 werd hij uitgenodigd om het vak Theory of Architecture te geven aan het Institut gta van het ETH Zurich. Tijdens het academische jaar 2003/2004 werd hij benoemd tot Visiting Professor aan de University of Applied Art in Boedapest, Hongarije als Szent-Györgyi Fellow.

Dirk van den Heuvel is het hoofd van het recent opgerichte Jaap Bakema Studiecentrum van Het Nieuwe Instituut in Rotterdam, een gezamenlijke onderzoeksinitiatief tussen TU Delft en Het Nieuwe Instituut. Hij is Associate Professor aan de Faculteit Bouwkunde, TU Delft. Samen met Max Risselada schreef hij Team 10--In Search of a Utopia of the Present (NAi, 2005) en Alison and Peter Smithson. From the House of the Future to a House of Today (010, 2004). Samen met Mark Swenarton en Tom Avermaete is hij de redacteur van de binnenkort te verkrijgen anthologie Architecture and the Welfare State (Routledge, 2014). Hij is redacteur van het online tijdschrift voor architectuurtheorie _Footprint _en van DASH--Delft Architectural Studies on Housing. Hij was ook redacteur van het tijdschrift OASE.