Nuclear Culture Roundtable: Design for the Deep FutureNuclear Culture Roundtable: Design for the Deep Future

The Nuclear Culture Roundtables vormen ontmoetingen tussen kunstenaars, ontwerpers, architecten, filosofen, antropologen, sociologen, ontwerpers, wetenschappers, stakeholders en NGO's. Het eerste Nederlandse rondetafelgesprek vindt plaats in het kader van het Neuhaus-programma van Het Nieuwe Instituut en wordt georganiseerd in samenwerking met Z33, Huis voor Hedendaagse Kunst.

Met onder meer dr. Ele Carpenter, Andy Weir, COVRA, Svitlana Matviyenko, Anna Volkmar en Ruby de Vos.

Dr. Ele Carpenter is curator van het project Nuclear Culture. In haar onderzoek als curator bestudeert zij nuclaire esthetiek door werkopdrachten te verstrekken voor nieuwe kunstwerken, publicaties uit te geven, tentoonstellingen samen te stellen, locatiebezoeken te doen en rondetafeldiscussies te voeren, in samenwerking met zowel kunstinstellingen als nucleaire agentschappen. Ele is regelmatig betrokken bij Europese workshops over de rol die cultuur kan spelen in langetermijnoplossingen voor kernafvalverwerking. Ze werd in maart 2017 door BBC Radio 4 geïnterviewd voor het programma 'Radioactive Art'. Carpenter is samensteller van de Nuclear Culture Research Group aan Goldsmiths University of London waar ze een leerstoel in Curating bezet. Ze is tevens Visiting Research Fellow aan het Institute of the Arts, University of Cumbria.

Andy Weir is een internationaal tentoongestelde en gepubliceerde kunstenaar en schrijver. Op dit moment werkt hij aan Goldsmiths aan een promotieonderzoek dat geworteld is in zijn kunstenaarspraktijk. Hij doet onderzoek naar interdisciplinaire samenwerkingsmethoden voor future-sensing, vanuit het idee dat de kaders van de hedendaagse kunst tekortschieten wanneer je op zoek bent naar een toekomstvisie. Hoe zou kunst immers een toekomst kunnen hebben, als die altijd maar 'hedendaags' is? Weir richt zich in zijn werk op de diepe ondergrondse opslagplaatsen waar nucleair afval voor de lange termijn in wordt opgeslagen en op locaties waar 'diepe' materiële tijdschalen zich manifesteren - de miljarden jaren durende spanne van het verval van radioactiviteit, bijvoorbeeld, waarvoor de duur van een menselijk leven geen enkele relevantie heeft. Dit soort onderzoek levert een belangrijke bijdrage aan debatten over kunst en de ontwikkelingen rond 'speculatief realisme' in de filosofie.

Svitlana Matviyenko is universitair docent Critical Media Analysis aan de School of Communication van de Simon Fraser University in Canada. In haar research en onderwijs houdt ze zich bezig met de politiek-economische benadering van informatie, de wetenschap van infrastructuren, met geschiedenis en met wetenschapsfilosofie. Samen met Paul D. Miller voerde ze de redactie over The Imaginary App dat in 2014 verscheen bij MIT Press; met Judith Roof stelde ze het in 2018 bij Palgrave MacMillan verschenen Lacan and the Posthuman samen. Ze is samen met Nick Dyer-Witheford co-auteur van Cyberwar and Revolution: Digital Subterfuge in Global Capitalism (Minnesota University Press, 2019). Matviyenko schrijft onder meer over de networking drive en gebruikersmedeplichtigheid, verzet en mobiliteit, informatie en cyberoorlog en de nalatenschap van de technopolitiek van de Sovjet-Unie, waaronder de Tsjernobylramp. Ze ondernam vier onderzoeksreizen naar de nucleaire exclusiezone van Tsjernobyl en werkt aan het boek Citizenship and Contamination, waarin zij vanuit een posthumaan kader stilstaat bij noties als grondgebied en burgerschap.

De Centrale Organisatie Voor Radioactief Afval (COVRA) is de enige organisatie in Nederland die de bevoegdheid heeft om radioactief afval in te zamelen, te verwerken en op te slaan. Om dit afval te kunnen verwerken heeft COVRA een bewerk- en opslagfaciliteit aangelegd op het Zeeuwse Industrieterrein Vlissingen-Oost, in de gemeente Borsele. In Nederland wordt radioactief afval ten minste 100 jaar bovengronds opgeslagen bij COVRA. In de tussentijd wordt er onderzoek gedaan naar de mogelijke definitieve opslag onder de grond.

Anna Volkmar is als PhD-kandidaat verbonden aan het Center for the Arts and Society van de Universiteit Leiden, waar zij momenteel werkt aan het afronden van haar proefschrift over het vermogen van hedendaagse kunst om zich kritisch te verhouden tot de 'nucleaire conditie'. Ze heeft een masterstitel in Arts and Culture van de Universiteit Leiden en een BA in Kunstgeschiedenis, Muziekwetenschappen en Filmwetenschappen van de Philipps-Universität Marburg in Duitsland.

Ruby de Vos is promovenda aan het ICOG van de Universiteit Groningen, waar ze zich bezighoudt met de manier waarop de tijdsspannen van stralingsvergiftiging en chemische giftigheid in de hedendaagse literatuur en beeldende kunst belichaamd worden. Naast haar werk rond giftigheid heeft De Vos geschreven over vrouwelijke monsterlijkheid in hedendaagse Amerikaanse literatuur en is ze medesamensteller van de bundel Legibility in the Age of Signs and Machines (Brill, 2018). Samen met Kyveli Mavrokordopoulou voerde ze de redactie over het themanummer van Kunstlicht dat over 'Nuclear Aesthetics' ging.