Digitalisering en ontsluiting van 7500 glasnegatieven
Het Nieuwe Instituut heeft 7500 glasnegatieven gereinigd, gedigitaliseerd en opnieuw verpakt. Op dit moment worden ze voorzien van metadata, zodat ze beter vindbaar zijn in het zoekportaal.
20 augustus 2016
De glasnegatieven zijn afkomstig uit verschillende archieven uit de collectie, zoals die van W.H. Gispen, de BNA (Bond Nederlandse Architecten), De Academie van Bouwkunst Amsterdam, K.P.C. de Bazel, Jan Wiebenga, P.J.H. Cuypers, en B.T. Boeyinga. Ook een groot aantal foto's van de Rotterdamse fotograaf G. Burg maakt deel uit van deze verzameling.
Glasnegatieven zijn uiterst kwetsbaar en kunnen daarom niet geraadpleegd worden zonder er schade aan toe te brengen. Een van de redenen voor digitalisering is dat de noodzaak tot fysieke raadpleging daarmee vervalt. De verzameling glasnegatieven bevat onder andere opnamen van Diergaarde Blijdorp in Rotterdam, landhuizen en interieurs van K.P.C. de Bazel, de Beurs van Berlage, het Raadhuis in Hilversum van W.M. Dudok, het openluchtzwembad in Zwolle van Jan Wiebenga, de bouw van Kasteel de Haar en een serie foto's die gemaakt is ten behoeve van de productcatalogi van de firma Gispen.
Ruim 3500 glasnegatieven zijn al voorzien van metadatering. Het gaat om negatieven uit de archieven van Gispen, Cuypers (het Centraal Station Amsterdam en het Rijksmuseum), Boeyinga, Elling, Feltkamp, Lammers, Van Eesteren, Mastenbroek, Crouwel en Bureau Cuypers.
Digitalisering en ontsluiting
Het toegankelijk maken van glasnegatieven is een proces waarbij binnen de afdeling Erfgoed samengewerkt wordt door een medewerker digitalisering, archivaris, registrator en applicatiebeheerder. De glasnegatieven worden uit het archief gehaald, gedigitaliseerd en vervolgens apart verpakt. Het is daarbij van groot belang dat de plaats van het glasnegatief binnen het oorspronkelijke archief behouden blijft.
Archieven worden geregistreerd in het collectiebeheersysteem ADLIB. Informatie in het zoekportaal is een directe vertaling van hetgeen in ADLIB is ingevoerd. In samenwerking met de archivaris bekijkt de registrator hoe de glasnegatieven te registreren binnen het archief en wordt besloten waar in de boomstructuur de glasnegatieven een plaats krijgen. Niet in alle gevallen hebben de glasnegatieven bij digitalisering het juiste inventarisnummer gekregen, bijvoorbeeld in het geval van een tijdelijk volgnummer. De registrator houdt nauwkeurig bij welke inventarisnummers worden gewijzigd. Het inventarisnummer bepaalt zowel de bestandsnaam van de afbeelding als de vermelding op de verpakking en in het depotregistratiesysteem. De applicatiebeheerder koppelt de gedigitaliseerde beelden aan de beschrijving.
Het registratieniveau van de glasnegatieven verschilt per archief. Soms krijgen glasnegatieven een stuksbeschrijving en in andere gevallen wordt een beschrijving aangemaakt voor een cluster glasnegatieven. Per archief wordt hierin een afweging gemaakt, naar gelang de bijzonderheid van het archief of de frequentie van raadpleging. Het toekennen van een titel, korte beschrijving en trefwoorden vergroot de toegankelijkheid van de glasnegatieven. De registrator haalt de gegevens uit de inventaris van het archief of put uit de kennis van de archivaris. Gezien de grote hoeveelheid glasnegatieven die ontsloten moeten worden, is het niet mogelijk om onderzoek naar het afgebeelde op de glasnegatieven te doen. Kerntaak en doel is het toegankelijk maken van het materiaal.
Het project wordt naar verwachting medio 2017 afgerond.